|
درمان وسواس فکری، افسردگی اساسی، اضطراب و فوبیا من درحالیکه کاملا از زندگی ناامید شده بودم با کمک خدا توانستم بر این بیماری غلبه کنم...مطمئن باش تو هم میتونی..تسلیم نشو... درباره وبلاگ  وبلاگ شما؛ میانبری برای بازگشت به زندگی این وبلاگ تنها به عشق کمک به کسانی که به بیماری های خلقی و اضطرابی مبتلا هستند و یا بوده اند فعالیت می کند. تنها به سوالاتی که پاسخ آن از طریق بخش نظرات قابل دریافت نباشد، به وسیله پست الکترونیک وبلاگ شما پاسخ داده خواهد شد. مدیر وبلاگ : مهدی مطالب اخیر موضوعات آرشیو وبلاگ پیوندهای روزانه پیوندها نویسندگان آمار وبلاگ
سلام، به مناسبت سالروز ولادت امیرالمؤمنین علی علیه السلام، مولای عشق، همدم بینوایان و بی پناهان، ضمن تبریک سالروز این ولادت مبارک، سال نو را به تمامی بازدیدکنندگان عزیز وبلاگ شما تبریک عرض نموده، سالی سرشار از سلامتی، موفقیت و شادکامی را برایتان آرزو می کنم و برای تمامی پدران و مادران عزیز این کره خاکی بهترین ها را از خداوند مهربان مسئلت می نمایم. به همین مناسبت و بر اساس دلدادگی به اخلاق و سیره ائمه اطهار علیهم السلام که یار و یاور بینوایان و نیازمندان بودند، با توجه به این که خود نیز در گذشته همانند شما بودم و خاطرات لحظات غم و نا امیدی خود را در دوران طولانی بیماری و درمان خود فراموش نکرده ام، به دنبال ایجاد وبلاگ شما ، گروهی نیز با عنوان همیار شما در فضای مجازی راه اندازی کرده ام و امیدوارم با لطف خداوند و یاری هم در شادکامی و موفقیت شما در زندگی تاثیر گذار باشم و بستر همیاری شما برای هم در مسیر درمان این بیماری را بیش از پیش فراهم آورم. با آرزوی شادکامی و موفقیت شما. مهدی نوع مطلب : بازگشت به زندگی، برچسب ها : لینک های مرتبط : لینک عضویت گروه، دوشنبه 7 آبان 1397 12:04 ق.ظ
 سلام من شما رو نمیشناسم فقط میدونم کسی که یه بیماری روحی رو تجربه کرده خوب میتونه تشخیصش بده.من پشت کنکوریم سه ساله از دوم دبیرستان تلاش میکنم رو روال معمول درس بیوفتم ولی نمیتونم خیلی تلاش کردم بازهم نتونستم و به شدت افت کردم همه فکر می کنن از تنبلی و بیخیالیم هست و سرزنشم می کنن ولی من دست خودم نیست. متوجه شدم بیش از حد فکر می کنم و یه چرخه ای تو روحیم تکرار میشه سرحالی و ناراحتی اصلا دست من نیست وقتی ناراحتم اونقدر حس بدی دارم که نمیتونم طرف درسا برم و ناخود آگاه گریه میکنم و افکار خیلی بدی تو سرم میچرخه و وقتی دوره سرحالی میرسه بیش از حد سرحال میشم اولش این چرخه بلند مدت ولی الان خیلی زود به زود تکرار میشه. پیش مشاور هم رفتم ولی خیلی در این مورد براش توضیح ندادم چون اعتماد به نفسم کم بود وترسیدم نسبت بهم ترحم داشته باشن. الان میخوام نظر شما رو بدونم چون میدونم زمانم کم و با ارزشه و نمیتونم از دستش بدم. میشه بیشتر درمورد افسردگی و وسواس فکری توضیح بدین؟آیا مشکل من ربطی به اینها داره؟ لطفا هرچه زودتر جواب بدین البته یه جورایی امید ندارم که جوابی بهم داده بشه ولی من حتما باید یه راه حل پیدا کنم چون از سرزنش شدن خسته شدم
مهدی سلام، بله ، مشکل شما دقیقا به خاطر افسردگی اساسی و وسواس فکری است، به نظر من شما برای بهبودی جتما باید دارو مصرف کنید، من فکر می کنم این تنها راه موفقیت شما ست، پس هر چه زودتر به یک متخصص اعصاب و روان آگاه و دلسوز مراجعه کنید ....با آرزوی سلامتی و موفقیت روز افزون برای شما. شنبه 5 آبان 1397 02:14 ب.ظ
از پاسختون ممنونم.در مورد دارو ها عوارض چاقی و بی حالی و خواب آلودگی و...دارن؟ ممکنه دوره مصرف دارو باعث بشه نتونم درس بخونم چون الان بزرگ ترین مشکلم هم درس نخوندنه و نمیخوام این بحثو تو خانواده راه بندازم وخرج رو دستشون بزارم ولی دوباره سر پله اول باشم وبیشتر از الان شرمندشون بشم.چون نظام آموزشی هم عوض شده فقط امسال فرصت کنکور دارم. ممنونم از توجهتون امیدوارم موفق باشین
مهدی سلام، هر دارویی برای آن که با بدن سازگاری پیدا کنه ، یکم وقت نیاز داره، اما من به شما اطمینان می دهم که عوارض جانبی مصرف دارو برای شما بسیار کمتر از عوارض جانبی عدم مصرف دارو خواهد بود، دارو به شما کمک خواهد کرد تا بهتر و راحتتر تمرکز کنید و مدت زمان طولانی تری مطالعه مفید داشته باشید، مطمئن باشید، نگران نباشید. با آرزوی سلامتی و موفقیت شما. چهارشنبه 2 آبان 1397 09:51 ب.ظ
سلام من شما رو نمیشناسم فقط میدونم کسی که یه بیماری روحی رو تجربه کرده خوب میتونه تشخیصش بده.من پشت کنکوریم سه ساله از دوم دبیرستان تلاش میکنم رو روال معمول درس بیوفتم ولی نمیتونم خیلی تلاش کردم بازهم نتونستم و به شدت افت کردم همه فکر می کنن از تنبلی و بیخیالیم هست و سرزنشم می کنن ولی من دست خودم نیست. متوجه شدم بیش از حد فکر می کنم و یه چرخه ای تو روحیم تکرار میشه سرحالی و ناراحتی اصلا دست من نیست وقتی ناراحتم اونقدر حس بدی دارم که نمیتونم طرف درسا برم و ناخود آگاه گریه میکنم و افکار خیلی بدی تو سرم میچرخه و وقتی دوره سرحالی میرسه بیش از حد سرحال میشم اولش این چرخه بلند مدت ولی الان خیلی زود به زود تکرار میشه. پیش مشاور هم رفتم ولی خیلی در این مورد براش توضیح ندادم چون اعتماد به نفسم کم بود وترسیدم نسبت بهم ترحم داشته باشن. الان میخوام نظر شما رو بدونم چون میدونم زمانم کم و با ارزشه و نمیتونم از دستش بدم. میشه بیشتر درمورد افسردگی و وسواس فکری توضیح بدین؟آیا مشکل من ربطی به اینها داره؟ لطفا هرچه زودتر جواب بدین البته یه جورایی امید ندارم که جوابی بهم داده بشه ولی من حتما باید یه راه حل پیدا کنم چون از سرزنش شدن خسته شدم
مهدی سلام، بله، دقیقا....به نظر من شما باید هر چه زودتر به یک متخصص اعصاب و روان آگاه و دلسوز مراجعه کنید....من فکر می کنم بدون درمان دارویی، بازگشت به سلامتی کامل برای خیلی از افراد مبتلا به بیماری های خلقی و اضطرابی ممکن نیست و مشاوره و.... فقط راه های کمکی و البته لازم و ضروری هستند، علی الخصوص ورزش ، مطالعه کتاب، اصلاح سبک زندگی و امید و .....با آرزوی سلامتی و شادکامی و موفقیت برای شما.مهدی جمعه 1 تیر 1397 09:09 ب.ظ
باشه ممنونم از راهنماییتون
 راستی خیلی کار قشنگی کردین که این وبلاگو درست کردین البته خوندن بعضی نظرا آ دمو دیوونه تر میکنه  آره واقعا من خعلی کم طاقتممهدی سپاس فراوان، امید سلامتی شما جمعه 25 خرداد 1397 03:37 ب.ظ
چه کار جانبی باید انجام بدم؟
من تو اینترنت علاءم اضطراب فراگیر رو نگا کردم تقریبا دارم علاءمشو.وای خسته شدم خدا چقد دارو و روانشناسو روانپزشک من چهار ساله دارم دور سر خودم میدوم ولی دریغ از یه کمی خوب شدن. لطفا جواب این سوالمو بدین مگه نمیگن یاد خدا آ رامبخش دلهاست؟چرا من خوب نمیشم؟؟ چرا چرا چرا؟ مهدی سلام، لطفا دقت کنید! اینکه شما تا حالا خوب نشده اید، به این معنی نیست که قرار نیست خوب بشید، لطفا به تلاش خودتون ادامه بدهید و امیدوار باشید....امیدواری همواره به موفقیت دست پیدا می کنه، لطفا صبور باشید و صبر کنید...جواب سه تا کلمه بیشتر نیست، امید، تلاش، صبر. سه شنبه 22 خرداد 1397 09:55 ب.ظ
توی اون پستی که راجع ب افسردگیتون بود نظر زیاده گفتم اینجا سوالمو بپرسم.من کنکوریم.حدود چهارسال پیش ینی اول دبیزستان خیلی استرس امتحان و اینا داشتم یک ماه دارو خوردم.بعد خوب شدم ولی دوم دبیرستان از ترس اینکه مبادا مریضیم شرو بشه همش به اضطراب و استرس فکر میکردم تا اینکه اینقدر ترس ورم داشت که مجبور شدم سه ماه دیگه دارو بخورم.خلاصه دومم تموم شد و اما سوم اینقدر خودمو توی رقابت قرار دادم که دوباره مریض شدم این بار بمدت یک سال و چند ماه دارو خوردم تا اینکه رو به بهبودی کامل بودم تمام تمرکزمو بدست آورده بودم و تازه شرو کردم به درس خوندن.ولی دارو هامو یهو قطع کردم غرور ورم داشت که من خودم خوب شدم اینا چیه بهم میدین.تا اینکه رسید به امتحانای پیش دانشگاهی.وسط امتحانا بطور عجیبی یه فکری اومد تو کلم که من که الان ب سختی تموم میکنم شب امتحان کتابارو دانشگا چیکار کنم؟!!!!
مسخرس نه؟ولی همین فکر باعث شد که من دوباره مریض شم.یک ماهه دوباره شرو کردم به خوردن دارو.البته الان امیدوار ترم که خوب میشم.ولی میدونم علت اصلی این بیماری بی ایمانی هست.هرکاری میکنم ایمانمو به خدا تقویت کنم نمیتونم.نمیخوام ازتون بپرسم شما چ دارویی خوردین یا چقد طول کشید که خوب شدین.وقتی جواب نظرتتون رو میخوندم کااااملا مشخصه که چقدر ب خدا ایمان دارید؟چطور اینقدر ایمانتون محکمه؟ من الان دوباره بیماریم شرو شده.نظرات دوستان رو خوندم فکر میکردم فقط من ایطورم.دیدم نه مثل ایکه از من بد ترم هست.هرچند خود آدم سهم خیلی زیادی تو بهبود بیماریهای روحی داره.من تو آینده زندگی میکنم بخاطر همین اینطور شدم.بنظرتون دکترمو عوض کنم یا به دارو ها ادامه بدم؟راستی باید به روانشناس مراجعه کنم؟ مهدی سلام، شما مبتلا به وسواس فکری هستید، سعی کنید این بیماری رو بشناسید و در باره اون اطلاعات بیشتر بدست بیاورید...باید دارو مصرف کنید، من نمی تونم بگم دکتر تون رو و یا داروهاتون رو عوض کنید یا نه. تنها چیزی که می تونم بگم اینه که دارویی رو باید مصرف کنید که به شما در بهتر شدن و بهتر زندگی و فکر کردن کمک می کنه....اگر در داروهای گذشته شما و یا داروهای حال شما این ویژگی ها وجود دارد، باید به مصرف اون ادامه بدهید و یک سری کارهای جانبی دیگر را هم برای این که سبک زندگی تون رو اصلاح کنید، انجام بدید.... |
||
 |